به گزارش همشهری آنلاین، استراماچونی ایران را ترک کرد و همین مسئله باعث شد تا هوادارانش به خیابان بریزند. استراماچونی تصمیم به بازگشت به ایتالیا گرفته است. پس از ماه‌های سخت و آشفته که او در استقلال سپری کرد به دنبال عدم پرداخت حقوقش تصمیم به ترک ایران گرفت اما هواداران این تیم خواستار بازگشت سرمربی‌شان هستند. این در حال حاضر باعث شده ما او را خیلی بیشتر از یک مربی در نظر بگیریم. مصاحبه استراماچونی با سایت ایتالیایی iltirreno را می‌خوانید:
- استراماچونی، می توانی توضیح بدهی که چه اتفاقی افتاده است؟
متأسفانه پس از تلاش‌های ناموفق متعدد این قرارداد به دلیل علنی که به باشگاه وارد شده است به طور یک جانبه فسخ شد.
- چرا تصمیم به بازگشت به ایتالیا گرفتید؟
من فکر نمی کردم که با این تیم در صدر جدول رده بندی قرار بگیریم و تقریباً به همراه ۱۰۰،۰۰۰ تماشاگر پیروزی بزرگی را در بازی‌های خانگی تجربه کنیم. اما تصمیم قانونی اجتناب ناپذیر بود و ناامیدی عظیم به دنبال داشت. دیگر معنی نداشت که در آنجا بمانیم بدون اینکه بتوانم کار کنیم.
- آیا انتظار داشتید که امور شما به یک امور دولتی تبدیل شود؟
حتی اگر علاقه مردم هم به من بسیار زیاد بود با این وجود تصور نمی‌کردم چنین تظاهراتی به خاطر من انجام بدهند.
- آیا می‌توانید توضیح دهید که سیاست ورزش ایران چگونه است؟
بیان با صراحت آن مقداری سخت است، اما فوتبال از اهمیت زیادی در ایران برخوردار است و تیم ما متعلق به دولت است و به طور موثق توسط مدیران سیاسی اداره می‌شود.
- هواداران حتی برای دفاع از آن به خیابانها رفتند ...
در ایران، رسانه‌های اجتماعی بطور گسترده استفاده می‌شوند، بسیار بالاتر از آنچه ما در ایتالیا عادت کرده ایم. هواداران قدم به قدم همه دشواری هایی را که تیم، بالاتر از همه من به عنوان مربی، از لحظه اول داشت، دنبال کردند. قبل از شکست مقابل پرسپولیس در دربی ما از چهار بازی فقط دو امتیاز داشتیم. به همین دلیل است که بازگشت ما، با ابزار فنی و اقتصادی محدود، همه را مجذوب خود کرده است.
- آیا این درست است که حتی زنان ایران نیز درگیر این ماجرا هستند؟
"این چیزی است که مرا به شدت تحت تأثیر قرار داد. با وجود محدودیت ها، زنان ایرانی بسیار نزدیک به فوتبال هستند، هر فرصتی که برای حضور در تمرین بود با اشتیاق حضور می‌یافتند. حیف که آنها نمی توانند در مسابقات رسمی از نزدیک تماشاگر باشند، اما نمی‌خواهم وارد موضوعات بزرگتر از حیطه خودم شوم.
- قویترین احساسی که در این ماه‌ها تجربه کرده‌اید چه بود؟
شاید برد مقابل تراکتور در تبریز؛ رقیب بزرگ و بسیار غنی‌تر از باشگاه ما. ۱۲ سال بود که استقلال در آنجا پیروز نشده بود و استقلال هرگز چهار گل به ثمر نرسانده بود. یک محیط واقعاً غیرقابل توصیف. در فرودگاه در راه بازگشت ازدحام دیوانه وار بودند. در آن لحظه تیم متوجه شد که می‌توانیم به رده‌های بالا صعود کند.
- اگر اوضاع درست شود به استقلال برمی‌گردید؟
من قبلاً به بازیکنانم گفتم: من امشب برمی‌گردم.
نظر شما